Czyżby najstarsza roślina świata?

Kukurydza należy do bardzo starych roślin hodowlanych, tak że już nie ma obecnie swojego dzikiego przodka. Co prawda nie była znana nigdzie na świecie, prócz Ameryki. Ale dotąd nie bardzo wiadomo, kiedy została „udomowiona”. Najprawdopodobniej 4, 5, a nawet 6 tys. lat p.n.e., i to gdzieś na terenach dzisiejszego Peru, Boliwii i Brazylii). Nie wspominakukurydzy Biblia i nie ma takiej nazwy w sanskrycie ani w najstar­szych księgach Chin, Egiptu czy Indii. A cywilizacja Indian Ameryki Środkowej oparta była właśnie na uprawie kukurydzy. Gdy jednak wraz z Kolumbem przypłynęła kukurydza do Starego Świata, szybko się przyjęła, szczególnie w cieplejszym pasie europejskim. Do dziś jest szeroko uprawiana np. na Ukrainie, a kiedyś była i u nas powszech­nie jadana na dawnych terenach południowowschodniej Polski. Obecnie po przepisy na kukurydziane dania nieraz sięgamy na Węgry, do Bułgarii. Rumunii lub do książek kucharskich naszych babć i prababć z Wołynia i Podola. A sięgamy tym chętniej, że znowu kukurydza staje się u nas modna, głównie dzięki płatkom śniadaniowym i pod rozmaitą postacią (mąka, kasza) można ją znaleźć w sklepach. Nieraz uliczni przekupnie oferują nam, zamiast kukurydzy, kolby jej pastewnej odmiany, tzw. końskiego zęby. Cóż? Też można zjeść, ale nie ma porównania z kukurydzą. Więc raczej nie dawajmy się nabierać. Koński ząb ma kolby wielkie, o grubych (podobnych do końskich zębów) nasionach. Kukurydza jadalna ma nasiona i kolby drobniejsze, delikatniejsze, bardziej miękkie.