Trochę o witaminie Be

Nasiona słoneczników należą do najbogatszych źródeł witaminy B₆. W 100 g surowych „pestek” jest 1250 mg tej witaminy. Nawet kiełki pszenicy, uważane za jedno z najbogatszych źródeł pirydoksyny, mają jej mniej, bo 150 mg%.  Dziewczęta przed menstruacją nieraz narzekają na charakterystyczne pryszcze — rodzaj trądziku. W 72% przypadków — jak wykazały ba­dania— witaminą B₆ (50 mg) dostarczaną organizmowi przed i w czasie trwania okresu, można tę szpecącą wadę skóry usunąć. Czyli — wystarczy codziennie zjadać garstkę nasion słonecznika.Australijscy lekarze (z Royal Perth Hospital twierdzą, że witamina B₆ może pomóc profilaktycznie, nie dopuszczając do cukrzycy.Powtórzmy, że nieraz nie można schudnąć tylko dlatego, że organizmowi niedosłaje witaminy B₆. To ona przecież pomaga w spalaniu węglowodanów i tłuszczów i nierzadko potrzebna jest w dużych ilościach. Pirydoksyna nieraz też pomaga usunąć „piekielny” ból, występujący w ra­mieniu (taki, przy którym nie można np. włożyć palta) lub silne bóle w kolanach, stopach czy palcach. Uważane są one za bóle reumatyczne, ale po kuracji witaminą B₆ ustępują bez śladu. Naturalnie — zamiast pigułek — można po prostu przeprowadzić kurację słonecznikową. Kiedy badano odżywianie się starych ludzi (doświadczenie na 200 oso­bach w Belfaście), odkryto, że dziennie dostarczają oni organizmowi przeciętnie po 2 mg witaminy B_6l podczas gdy obliczono, że potrzebowali średnio ok. 25 mg. Też powinni skubać sobie słonecznikowe tarcze. A więc, np. patrząc na telewizję — warto gryźć nasiona słoneczników. Nie zaszkodzi nosić je w kieszeni i od czasu do czasu pogryzać. Pestki wciągają. Wywołują niemal odruch warunkowy. Jak się je zacznie jeść, często • nie można skończyć. I… bardzo dobrze. Niech je jedzą dzieci i niech skubią staruszkowie. A o sobie też nie zapominajmy! Najlepiej — rzecz jasna — jadać je „na surowo”, s’wieże. Są łatwo przyswajalne i łatwo strawne. Niektórzy przepadają za nasionami słonecznika podkiełkowanymi, gdyż twierdzą, że są wówczas smaczniejsze od orzechów. Podkiełkowuje się je podobnie, jak inne nasionka. W lecie proces ten trwa 1 dzień, zimą — 2 dni. Można jeść, tak jak są, można je zmiksować i podawać iako dodatek do masła, serka czy w postaci past. Można stosować podobnie jak inne kiełki, np. pszeniczne, do różnych dań, farszów itd.